 |
ΥΠΟΤΡΟΠΙΑΖΟΥΣΕΣ ΩΤΙΤΙΔΕΣ
Οι υποτροπιάζουσες ωτίτιδες είναι μία από τις συχνότερες παθήσεις που αντιμετωπίζει ένας ωτορινολαρυγγολόγος σε πολύ μικρής ηλικίας παιδιά. Η "ανωριμότητα" του ανοσοποιητικού, η επαφή με μεγάλο αριθμό άλλων παιδιών σε παιδικούς σταθμούς, το κάπνισμα των γονέων είναι από τους παράγοντες που ενοχοποιούνται συχνότερα.
Ο έλεγχος των αυτιών με το μικροσκόπιο και η λοιπή ωρλ εξέταση είναι απαραίτητη για να αποκλεισθούν ανατομικές ανωμαλίες ή άλλες παθήσεις που θα πρέπει να θεραπευτούν.
Αφού αποκλείσουμε ή αντιμετωπίσουμε τους προδιαθεσικούς παράγοντες ή αλλα συσχετιζόμενα προβλήματα τότε ανάλογα με την περίπτωση μπορούμε να προτείνουμε χημειοπροφύλαξη ή τοποθέτηση σωληνίσκων αερισμού (τα γνωστά σωληνάκια).
ΡΟΧΑΛΗΤΟ-ΑΠΝΟΙΑ
Το ροχαλητό είναι ένα συχνό σύμπτωμα της παιδικής ηλικίας. Σε περίπτωση που παρατηρείται ενώ το παιδί δεν είναι κρυωμένο θα πρέπει να γίνεται ωρλ έλεγχος για να αποκλεισθεί το ενδεχόμενο απνοιας (διακοπής της αναπνοής κατά τη διάρκεια του ύπνου) που αποτελεί επικίνδυνη κατάσταση και να αντιμετωπιστεί ανάλογα με την αιτία.
Τα συνηθέστερα αίτια είναι η υπερτροφία των αδενοειδών (κρεατάκια) που διαπιστώνεται με κατάλληλη ακτινογραφία ή ενδοσκόπηση με το παιδικό εύκομπτο ενδοσκόπιο, η υπερτροφία των αμυγδαλών, η αλλεργική ρινίτιδα και διάφορες ανατομικές ανωμαλίες. Συχνά συνυπάρχουν περισσότερα από ένα προβλήματα και η απόφαση για χειρουργική επέμβαση πχ αμυγδαλεκτομή είναι μια περίπλοκη διαδικασία που εξαρτάται από πολλούς παράγοντες όπως το ιστορικό, την ωρλ εξέταση και τα αποτελέσματατα διαφόρων εξετάσεων όπως ενδοσκόπηση ή μελέτες ύπνου.
Περισσότερες λεπτομέρειες καθώς και ένα πρακτικό αλγόριθμο αντιμετώπισης μπορούν να βρουν οι συνάδελφοι που το επιθυμούν σε πρόσφατη δημοσίευση μου στο European Journal of Pediatrics.
ΚΑΤΑΡΡΟΗ (μύξα)
Η καταρροή (παθολογική παραγωγή μύξας) οφείλεται συνήθως στα κρυολογήματα τα οποία είναι συνηθισμένα στα μικρά παιδιά. Σπάνια χρειάζεται η χορήγηση αντιβίωσης και η/ο παιδίατρος μπορεί να αντιμετωπίσει την πλειοψηφία των περιστατικών.
Σε περίπτωση που η καταρροή επιμένει για αρκετές ημέρες το παιδί θα πρέπει να ελεγθεί για πιθανή υπερτροφία αδενοειδών (κρεατάκια), ξένο σώμα, αλλεργία κ.α. παθολογικές καταστάσεις. Το ΩΡΛ ιατρείο διαθέτει τον εξοπλισμό για άμεση διάγνωση των περισσοτέρων από αυτές.
ΒΑΡΗΚΟΙΑ
Η βαρηκοΐα είναι πολύ δύσκολο να διαπιστωθεί από τους ίδιους τους γονείς κατά τη διάρκεια της νεογνικής ηλικίας. Ευτυχώς, υπάρχουν πλέον οικονομικά και γρήγορα τεστ με τα οποία μπορούμε να διαπιστώσουμε μια βαρηκοΐα ακόμα και αμέσως μετά τη γέννηση, πράγμα που έχει πολύ μεγάλη σημασία για την πνευματική και ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του παιδιού.
Συνήθως οι γονείς διαπιστώνουν μια βαρηκοΐα μετά την ηλικία των 2-3 ετών. Σε αυτές τις ηλικίες το συχνότερο αίτιο είναι το υγρό στο αυτί (εκκριτική ή μέση ωτίτιδα με υγρό). Αυτή η κατάσταση μπορεί να «μπερδέψει» τον παιδίατρο με την οξεία μέση ωτίτιδα κάθε φορά που το παιδί κρυολογεί. Αν το υγρό επιμένει, τότε πιθανά να χρειάζεται η τοποθέτηση σωληνίσκων αερισμού (μικροί σωληνίσκοι διαμέτρου περίπου 1 χιλιοστού που τοποθετούνται υπό γενική αναισθησία πάνω στο τύμπανο) Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πιο αυστηρές οι ενδείξεις γι’ αυτή τη επέμβαση και ορισμένες δημοσιεύσεις μου κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση όπως μπορεί κανείς να διαπιστώσει δίπλα στο κεφάλαιο της επιστημονικής μου συμβολής.
Άλλα προβλήματα
Ο χαλινός της γλώσσας και του άνω χείλους αναφέρονται σε αυτό το σημείο, παρόλο που δεν είναι τόσο συχνά και σημαντικά προβλήματα όπως τα παραπάνω, διότι συχνά παραπέμπονται παιδιά στο ιατρείο με αυτά τα θέματα.
Ο χαλινός της γλώσσας μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα σίτισης αμέσως μετά τη γέννηση (δυσκολία λήψης τροφής) ή προβλήματα στην ανάπτυξη του λόγου (θέματα προφοράς συνήθως ορισμένων συμφώνων) σε δεύτερο χρόνο. Η εκτομή του είναι μια πολύ απλή διαδικασία και γίνεται συνήθως τους πρώτους μήνες της ζωής στο ιατρείο με τοπική αναισθησία και χωρίς ιδιαίτερη προετοιμασία.
Ο χαλινός του άνω χείλους θεωρείται από ορισμένους αίτιο χασμοδοντίας, δηλαδή δημιουργίας "κενού" μεταξύ των δύο άνω κομπτήρων (μπροστινών) δοντιών και γι' αυτό το λόγο ορισμένοι παιδίατροι ή οδοντίατροι ζητούν την εκτομή του. Η εκτομή του, εφ' όσον ζητηθεί, συνήθως γίνεται με τοπική αναισθησία στο ιατρείο.
| 
