Η διάγνωση πολλών παθήσεων είναι προφανής όπως τα αφεστώτα ώτα (πεταχτά αυτιά) ή σχετικά εύκολη με τη χρήση των διαγνωστικών μεθόδων που αναφέρονται δίπλα.
Η ύπαρξη μικρής ποσότητας κυψελίδας (κεριού) είναι φυσιολογική και επιθυμητή. Θα πρέπει να καθαρίζεται όμως όταν προκαλεί βαρηκοΐα, εμβοές (βουητό) ή άλλες ενοχλήσεις.
Μια συχνή πάθηση ιδίως το καλοκαίρι είναι η εξωτερική ωτίτιδα η οποία μπορεί να προκαλέσει ιδιαίτερα σοβαρό πόνο που επιδεινώνεται με το τράβηγμα του πτερυγίου ή την πίεση του τράγου. Αυτή θα πρέπει να διαχωρίζεται από την οξεία μέση ωτίτιδα η οποία συχνά συσχετίζεται με κάποιο κρυολόγημα. Η επιτυχής αντιμετώπιση των παραπάνω παθήσεων είναι συνήθως αρκετά εύκολη και γι' αυτό προτείνω στον ασθενή να μην ανησυχεί από τον έντονο πόνο και φυσικά να μη διστάζει να επικοινωνήσει μαζί μου ή με το γιατρό του. Λόγω της έντονης συμπτωματολογίας και της ταχείας εξέλιξης της νόσου πολλοί ωτορινολαρυγγολόγοι έχουν εξυψωθεί ή αντίθετα εκτεθεί στη συνείδηση του κόσμου.
Το πρόβλημα που θεωρώ ότι απαιτεί περισσότερο εξειδικευμένες γνώσεις και εμπειρία στη διάγνωση και θεραπεία είναι η χρόνια μέση ωτίτιδα. Η ωτόρροια (υγρό που τρέχει από το αυτί) είναι ένα συνηθισμένο σύμπτωμα. Επειδή η συγκεκριμένη πάθηση έχει πολλές «μορφές», από το απλό ρήγμα του τυμπανικού υμένα (τρύπα στο τύμπανο) έως το χολοστεάτωμα, δεν είναι σπάνιο οι ασθενείς να προσέρχονται «προβληματισμένοι» με περισσότερο από μία διαγνώσεις. Η ωτομικροσκόπηση και το ακοόγραμμα συνήθως είναι αρκετά για τη διάγνωση από τον έμπειρο ΩΡΛ.
Η βαρηκοΐα έχει ποικίλα αίτια και η σωστή διάγνωση είναι απαραίτητη αφού οι θεραπευτικές επιλογές (φαρμακευτική αγωγή, χειρουργική επέμβαση ή ακουστικό βαρηκοίας) διαφέρουν για κάθε περίπτωση. Σε άτομα άνω το 60 ετών η βαρηκοΐα συνήθως οφείλεται σε πρεσβυακουσία δηλαδή σε μία εκφυλιστική βλάβη του κοχλία (οργάνου της ακοής). Αλλά και σε αυτή την περίπτωση δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να γίνεται λεπτομερής εξέταση της ακοής ώστε να πραγματοποιείται η καλύτερη δυνατή ρύθμιση του ακουστικού. Σε διαφορετική περίπτωση το ακουστικό δεν θα γίνεται καλά ανεκτό.
Οι συχνότερες βλάβες του λαβυρίνθου περιγράφονται στο κεφάλαιο του ιλίγγου και της ζάλης | 
